In het hart van een betoverd bos, waar de bomen geheimen fluisterden en de rivieren oude melodieën zongen, woonde een draak die anders was dan alle andere. Eldwyn was zijn naam, en hij was een prachtig gezicht. Met glanzende paarse scales, een luxueuze blauwe manen en twee majestueuze emerald groene hoorns die zwak oplichtten in het donker, maakt Eldwyn even boeiend als uniek.
Eldwyn had een bijzondere liefde voor bordspellen en ttrpgs. Zijn enorme schatkamer was niet alleen gevuld met goud en juwelen, maar ook met zeldzame spelstukken, ingewikkelde dobbelstenen en oude regelboeken. Ondanks zijn angstaanjagende uiterlijk verlangde Eldwyn naar vriendschap en de vreugde van gedeelde avonturen.
Op een frisse herfstdag, terwijl Eldwyn diep verzonken was in een solo spel Dragon chess, hoorde hij stemmen die zijn lair naderden. Nieuwsgierig stak hij zijn hoofd uit de ingang en zag twee mensen voorzichtig door het bos lopen. Het waren Julien en Melissa, avonturiers die verhalen hadden gehoord over een draak die meer waarde hechtte aan spellen dan aan goud.
“Gegroet,” gromde Eldwyn, zijn stem galmend door de bomen. “Wat brengt jullie naar mijn domein?”
Julien, een bebaarde man met een vriendelijke glimlach, stapte naar voren. “We hebben gehoord van je liefde voor spellen en je verlangen naar gezelschap. We dachten dat je misschien zou genieten van wat nieuwe tegenstanders.”
Melissa, een slimme en vindingrijke vrouw, voegde eraan toe: “En misschien kunnen we je ergens mee helpen in ruil daarvoor?”
Eldwyns ogen glinsterden van interesse. “Inderdaad, er is iets dat ik verlang. Ik wil mijn lair transformeren in een toevluchtsoord voor spelliefhebbers—een plek waar avonturiers kunnen samenkomen, spelen en verhalen kunnen delen. Maar ik heb hulp nodig om dit te realiseren.”
Julien en Melissa wisselden opgewonden blikken uit. “We zouden vereerd zijn om te helpen,”
En zo werd een unieke samenwerking geboren. Eldwyn, Julien en Melissa gingen aan het werk. Eldwyn gebruikte zijn magie om zijn immense lair uit te breiden en opnieuw vorm te geven. Muren werden versierd met betoverde muurschilderingen, props, scrolls en potions. Tafels en stoelen, gemaakt van het fijnste betoverde hout, vulden de ruimte, elk met een ander spel. Eldwyns schat werd gebruikt om een winkel te bevoorraden met zeldzame en waardevolle buit die avonturiers konden kopen.
Julien, met zijn talent voor brouwen, creëerde een menu van speciale drankjes en verrukkelijk eten. De lucht was gevuld met het aroma van gekruide mede, geroosterd vlees en betoverde gebakjes die sprankelden met een vleugje magie.
Melissa ontwierp een systeem voor toernooien en queesten, waar spelers prijzen en roem konden verdienen. Ze verspreidde ook het nieuws over hun unieke taverne, zodat avonturiers uit alle hoeken van het rijk zouden komen om een bezoek te brengen.
Eldwyn, nu omringd door vrienden en vervuld van vreugde, realiseerde zich dat hij meer had gevonden dan alleen partners in Julien en Melissa—hij had een familie gevonden. Zijn lair, eens een eenzame grot, was getransformeerd in een bruisende plek van lachen, strategie en vriendschap.
En zo verspreidde de legende van de Dragon’s lair zich door het hele land, een getuigenis van de magie die ontstaat wanneer harten en geesten samenkomen over een gedeelde liefde voor spellen.